In gesprek met Cora

“Door ‘uurtje-factuurtje’ durfden kleine klanten mij niet te bellen”

De stap naar zelfstandigheid kwam niet uit het niets, vertelt Cora: “Ik heb meerdere keren meegemaakt dat een klein kantoor werd overgenomen door een grotere. Dan draaide het alleen nog maar om het zo efficiënt mogelijk verwerken van loonstroken. De ruimte voor contact met de klant werd minder, terwijl salarisprofessionals juist daarmee het verschil kunnen maken. Met name kleine werkgevers hebben behoefte aan iemand die met ze meedenkt. Dat waardeerden zij ook aan mij, hoorde ik vaak: dat ik met ze meedenk, en niet pas bij problemen, maar al in een vroeg stadium. Ik pik signalen op en schakel de juiste expert in wanneer dat nodig is.”

Maar kleine werkgevers pakten steeds minder vaak de telefoon op, merkte Cora. “Ze wisten dat bij elk belletje de teller ging lopen. Uurtje-factuurtje. Voor grotere bedrijven is dat niet zo’n probleem, voor kleine ondernemers wel. Terwijl zij vaak geen eigen HR-manager of salarisadministrateur hebben. De partner van de directeur doet dat werk dan, of de office manager. Maar dit werk gaat over ménsen, over hun salaris! Je hebt met continu veranderende wetten en regels te maken. Dit werk doe je er niet zomaar even bij.”

Goed contact kan een hoop problemen voorkomen

Met haar eigen praktijk wil Cora het anders doen, er vooral voor die kleine bedrijven zijn. Met een zorgvuldig uitgedacht abonnementsmodel hoopt ze dat klanten geen drempel voelen om contact op te nemen. “Anders bellen ze pas als er iets mis gaat, terwijl ik de meeste situaties al vroeg zie aankomen. Door ervaring weet ik dat een salarisadministrateur die regelmatig met de klant in gesprek is, niet alleen fouten voorkomt maar ook onnodige stress.”

Daarom werkt Cora regelmatig op locatie, bij de klant. “Zo krijg ik goed zicht op hoe de lijnen lopen in een organisatie, en wie over welke informatie beschikt. Organisaties zijn vaak complex en uiteindelijk heeft alles dat daar gebeurt, invloed op de loonstrook. Ik vergelijk het weleens met een trechter: alle informatie van een organisatie stroomt daar samen, en onderaan komen er cijfers uit die op een loonstrook belanden.”

Grote belangen

Cora gebruikt graag beeldspraak. “Omdat dit werk heel complex is, en veel werkgevers en werknemers niet goed weten wat het allemaal inhoudt. Toch hoeft de loonstrook geen onbegrijplijk document te zijn. Je moet gewoon wat uitleg geven. Ik vind het belangrijk om daar aandacht aan te besteden. De belangen zijn namelijk groot: onjuiste loonstroken kunnen een werkgever veel geld kosten, en voor de werknemer kan het het verschil maken tussen wel of geen recht op huur- of zorgtoeslag.”

“Het levert veel frustratie op als een salaris ‘niet klopt’. Terwijl in negen van de tien gevallen de berekening wel klopt, maar de data niet. Denk aan verkeerd geregistreerde (over)uren of niet doorgegeven personele mutaties. De werknemer heeft ook een belangrijke rol: als die betrokken is en eigenaarschap toont over zijn eigen gegevens, levert dat veel toegevoegde waarde op. Samen voorkom je fouten en creëer je bewustzijn over iets dat iedereen raakt: je inkomen.”

“Op verjaardagen merk ik dat mensen mijn werk saai vinden, zelfs niet zo van belang. Dan vraag ik: kijk je weleens op je loonstrookje? Nee? Dus je vertrouwt blind op degene die jouw salaris berekent, dat er genoeg geld opzij gezet wordt voor je pensioen? Dat zijn nogal belangrijke zaken, toch? Dat beamen ze dan wel, maar het blijft iets abstracts voor ze. Daarom gebruik ik soms een simpele vergelijking: als je je huis laat schilderen, kijk je toch ook even of de schilder netjes heeft gewerkt?”

Orde in de chaos brengen en nooit fouten maken

“Ik focus me in mijn werk op efficiëntie en toekomstbestendigheid. Ik houd altijd één oog op de toekomst gericht. Daarmee bedoel ik: als er een probleem is voor mij om op te lossen, zoek ik naar een duurzame, structurele oplossing, in plaats van de snelle, eenmalige fix. Ik heb vooral veel plezier in mijn werk als ik zo’n structurele oplossing heb bedacht, als ik orde in de chaos heb gebracht. Hoe groter de puinhoop, hoe enthousiaster ik word van het opruimen.” 

Dat wordt wel steeds uitdagender. Door de jaren heen heeft Cora het werk zien veranderen. “Door automatisering ben je nu misschien per loonstrook minder tijd kwijt. Dat maakt dat we meer tijd aan advisering kunnen besteden, meer aandacht kunnen hebben voor mogelijke signalen uit organisaties. Een positieve ontwikkeling, die het werk voor mij zeker leuker maakt. Tegelijkertijd is het werk complexer geworden. We moeten juridische kennis hebben, fiscale kennis, de eigenaardigheden van elke cao kennen… En je moet al die kennis voortdurend up-to-date houden. Bovendien heeft digitalisering ervoor gezorgd dat ik tegenwoordig soms ook een beetje ICT-support moet verlenen. We verwachten dat medewerkers, werkgevers en managers zelf veel bijhouden in apps en online portals. Als ze daar moeite mee hebben of in vastlopen, kloppen ze bij mij aan.”

Het werk is dus ingewikkelder en veelzijdiger geworden, wat de werkdruk nóg groter maakt dan die al was. “Van ons wordt verwacht dat we het altijd goed doen, nooit fouten maken. En dat elke maand weer. Dat is zwaar. Ik heb beginnende salarisprofessionals meegemaakt die gillend wegrenden omdat er zo veel van ze werd gevraagd. Altijd die telefoon die gaat, steeds schakelen tussen cao’s, elke maand die piekdrukte…”

Met de borst vooruit

“Maar met goede begeleiding, bijvoorbeeld van een ervaren collega, leer je daar mee omgaan,” zegt Cora. “Een goede opleiding zou ook helpen! Het is zó jammer dat je niet direct na je middelbare school, ongeacht je diploma, een opleiding salarisprofessional kan volgen. Door het vak juist op dat moment onder de aandacht te brengen op middelbare scholen, kan je jongeren enthousiasmeren en stages aanbieden. Zo leg je een veel steviger fundament voor toekomstige professionals.”

Hoe zo’n opleiding eruit zou zien? “Het zou recht moeten doen aan de veelzijdigheid van het vak. Dus naast loonheffing, arbeidsrecht, cao’s en communicatie, zou bijvoorbeeld ook sociale zekerheid, internationale verloning, implementatie van systemen, verzuimregistratie en financiële administratie onderwezen moeten worden. Op die manier zien jongeren meteen dat het een breed, uitdagend en waardevol beroep is.”

“Eenmaal klaargestoomd en bestand tegen die hoge werkdruk, valt er zó veel voldoening uit dit werk te halen. Een oud-collega zei eens tegen me: wij salarisprofessionals vergeten weleens dat we best met de borst vooruit mogen lopen, trots kunnen zijn op wat we iedere maand neerzetten. Daar heeft hij groot gelijk in. De meeste salarisadministrateurs zijn bescheiden types, ze houden zich liever op de achtergrond. Ook deze nuchtere Brabantse is zo van nature. Maar ik heb geleerd om meer trots te voelen bij wat wij als salarisprofessionals bijdragen. Onze toegevoegde waarde is groter dan veel mensen beseffen.”

Ken jij een salarisprofessional met een interessant verhaal? Tip ons via wendela.vandedem@nmbrs.nl en misschien lees je het hier volgende maand!

Lees ook:
Mensen achter de loonstrook: Deel 1 - Desirée van den Bos
Mensen achter de loonstrook: Deel 2 - Monique Schoenmakers
Mensen achter de loonstrook: Deel 3 - Kevin Krikke